Afgelopen Zondag was de manifestatie/demo ‘Geef Haat Geen Macht’ in Den Haag. Georganiseerd als een breedgedragen manifestatie tegen het aankomende kabinet met de extreemrechtse PVV, en een algemene veroordeling van het opkomende fascisme, bleef de daadwerkelijke opkomst jammer genoeg steken bij een paar honderdtal bekende gezichten uit de activistenwereld.
De Manifestatie
Opgezet door Platform Stop Racisme en Fascisme, begon het bij de Hofvijver tegenover het Binnenhof. Na een tijdje wachten en iedereen groeten ging het evenement van start met een lange stoet van sprekers en muzikanten. Hier vielen vooral de spoken word artist, met een stevig gedicht over de terreur in Gaza en de medeplichtigheid van Westerse landen daaraan, en de rapper, die rapte over racistische vooringenomenheid en zijn worsteling om zijn dromen te bereiken, op. Ook iemand van de organisatie Migreat had een indringende speech over de gruwelijkheden van Europees grensbeleid die de noodzaak van verzet bewees. Zij brachten een energie naar voren die de demo had gesierd als die constant was kunnen blijven.
Helaas was dat niet het geval. Veel sprekers hadden zeker de goede intenties en ideeën met zich mee, maar bleven toch vooral steken in dezelfde soort verplichte veroordelingen en oproepen tot acties die een gebrek aan activistische inspiratie blootleggen. Inspiratie die juist nu cruciaal is. Overigens was het ook moeilijk geweest de energie hoog te houden als de sprekers wel echt een sterke indruk hadden kunnen maken, want het waren er simpelweg te veel. Ik schat in dat we minstens vijf kwartier hebben staan luisteren naar sprekers en muziek, wat er uiteindelijk voor zorgde dat voordat we gingen lopen ik al uitgeput was. Deels overigens ook omdat ik duidelijk ziekjes was, maar aan de mars die volgde merkte ik ook dat teveel energie door de vele sprekers was weggesijpeld uit de demo.
De Mars
Die mars dus. Na een lange tijd naar sprekers te hebben geluisterd gingen we op stap, door een klein stuk van Den Haag heen. We waren met ongeveer 200 mensen, met nog eens een hele karavaan aan wouten achter en voor ons. Wouten op paarden, wouten in de bus, en zelfs wat ME wouten die wellicht door ons anarchisten op een rel zaten te anticiperen.
We gingen op stap, door een niet heel merkwaardig stukje Den Haag, en ook nog eens vrij kort. Vele leuzen kwamen voorbij, maar ik had de hele tijd het gevoel alsof er een bepaalde focus afwezig was die super belangrijk is voor dit soort demo’s. Hier en daar hebben we ook nog wat lopen stangen met de politie op paarden en militante leuzen lopen roepen, maar het deed allemaal wat dunnetjes af. Normaal kon het anarchistische blok wel een zeker intensiteit bereiken die ook nog eens de kracht versterkt van de rest van de demo. Hier en daar gebeurde dit ook wel (we waren gelukkig met zeer anarcho-vriendelijke mededemonstranten), maar het voelde toch allemaal wat verplicht en met weinig passie. Ook was het erg jammer dat er op de route nauwelijks mensen waren, waardoor onze boodschap nou niet heel wijdverbreid gehoord werd.
Conclusie
Voor een standaard demo zou dit prima zijn geweest (op de lange duur van het sprekersgedeelte na). Echter voor een demo die vanaf het begin af aan was georganiseerd als een brede coalitie van allerlei maatschappelijke organisaties heeft het in mijn ogen toch echt gefaald. De kracht van het idee van deze demonstratie was dat we laten zien dat een significant deel van de Nederlandse bevolking absoluut geen Wilders en de PVV wilt. Met de opkomst van nu was het vooral weer een zoveelste bijeenkomst van links-activistisch Nederland waarvan (gelukkig) al lang duidelijk van is dat ze niks van Wilders moeten hebben. Alsnog enorm fijn dat de mensen die kwamen er wel waren, maar dit was de bedoeling niet.
En dan het sprekersgedeelte. Dit had echt niet zo moeten gaan. Vijf kwartier of hoelang het ook was is echt teveel voor een demonstratie, zeker ook als (met alle oprechte liefde en respect) veel van de sprekers vrij weinig noemenswaardig te zeggen hebben. Dit is moordend voor de animo van demonstranten en haalt momentum die zo cruciaal is weg.
Al met al hebben we gewoon meer nodig dan dit. Er moeten meer mensen naar dit soort demo’s komen om het effectief te maken en er moet veel en veel meer pit in. Over de aanwezigheid weet ik niet hoeveel ik dat moet verwijten aan PSRF aangezien ik weet dat ze uitgereikt hebben naar organisaties zoals FNV, GroenLinks etcetera. Maar wat ik wel wil meegeven aan de organisatoren is dat er veel meer vaart in de demo zelf moet en dat er wellicht intensiever uitgereikt dient te worden naar mainstream progressieve organisaties om er voor te zorgen dat ze er daadwerkelijk zijn.
Laten we hopen dat acties tegen opkomend extreemrechts in de toekomst op bredere steun en aanwezigheid kunnen rekenen. Want we kunnen niet veroorloven dat de PVV en al de andere gevaarlijke rechtse machten hun zin krijgen.