The Purple Flame

Tragisch Delict Misbruikt Voor Voorspelbare Vreemdelingenhaat

Onlangs was er in het nieuws dat de geweldadige moord en verkrachting van de 17-jarige Lisa in Duivendrecht mogelijk is gepleegd door een 22 jarige man die verbleef in een Centraal Opvang Asielzoekers (COA) in Amsterdam.[1] De man zou nog meerdere andere delicten van deze kwalijke soort hebben gepleegd.

Dit soort nieuws is voor iedereen, en zeker voor nabestaanden, tragisch en gruwelijk. Dat de eventuele dader hier verantwoordelijk dient te worden gehouden voor de immense schade die hij aangericht heeft staat natuurlijk buiten kijf.

Wat echter zeer pijnlijk en boosmakend is, is dat dit nare incident meteen weer wordt gebruikt als stok om vluchtelingen en andere migranten mee te slaan. De Youtube comments onder de video’s van het nieuws en persconferenties staan vol met de typische xenofobische drek wat elk bericht te maken met migranten besmet. Dingen zoals “dit is wat er gebeurt als je zomaar iedereen binnenlaat” en “zie je wel, wij zogenaamde racisten hebben weer eens gelijk gekregen!”. Ook de haatdragende fascist Geert Wilders wakkert de haat weer vrolijk aan (zie afbeelding).

Zonder ook maar een moment te ontkennen aan wat voor gruwelijke misdaad Lisa en de andere vrouwen het slachtoffer van zijn geworden, is het verwerpelijk van extreemrechts om goedkoop te scoren ten koste van migranten. Dit soort misdaden zijn helaas vaker voorkomend, en worden net zo goed gepleegd door mensen met autochtoon Nederlandse achtergrond. Bovendien is het absoluut belachelijk om ook maar een moment te doen alsof dit representatief is voor de duizenden migranten en asielzoekers die in Nederland verblijven.

Laten we stil staan bij het leed van de slachtoffers en hun nabestaanden. Laten we vooral diepe en ongemakkelijke gesprekken voeren over seksueel en ander geweld tegen vrouwen. Maar waag het niet om deze ellende te misbruiken voor het achterbaks pesten van migranten.

Sources:

[1]NOS: Politie houdt verdachte aan voor dood Lisa (17), man ook verdacht van twee andere incidenten
https://nos.nl/artikel/2579519-politie-houdt-verdachte-aan-voor-dood-lisa-17-man-ook-verdacht-van-twee-andere-incidenten

22 Months of Genocide

In the last 22 months we have seen the complete and utter destruction of Gaza, with many powerful nations, companies and NGOs complicit in the crimes of Israel. This article intends to be an overview of the crimes committed by Israel, the scope of international complicity and some suggestions on what might be the next steps in showing solidarity with Palestinians.

Extent of the genocide
Destruction of human life
Between the start of the genocide in October 2023 and January 2025, Israel has killed at least more than 75.000 Gazans. [1] This doesn’t include those who died by starvation or preventable diseases caused by Israel’s cruel blockade of provisions, and it doesn’t account for the many people killed since. Israel has destroyed incredible amounts of Gaza’s infrastructure, including mosques, hospitals, all of its universities, and churches. It has forcibly displaced those who still survive these brutal onslaughts, planning to coerce them into what amounts to concentration camps. [2]

Many of those killed have been children. According to a UNICEF press release from May, over 50.000 of children are dead because of Israeli atrocities, or have become permanently disabled. [3] Scarred with burn wounds, without one or more limbs, or permanently damaged (if not killed) by the deliberate deprivation of important resources like food or medicine, the children of Gaza have become victim to one of the largest atrocities against children in modern history.

Urbicide
The destruction of churches, educational facilities, mosques and the general annihilation of Gazan infrastructure fits well into the scholarly concept of urbicide: the intentional destruction of cities and other urban places of residency to obliterate its history and to maliciously disrupt the social fabric. This is what we see when Israel bombs mosques, hospitals and universities under the tired excuse of it being “a hiding spot for Hamas”. Because besides massacring unimaginable numbers of people, the best way to erase them from history is to remove those institutions that reproduce and preserve their culture, that keep the identity of the Palestinians alive.
In an article for TRT world Dr. Fatina Abreek Zubiedat (assistent professor at Tel Aviv University Azrieli School of Architecture) says that “Israel intends to reduce Gaza into an ahistorical entity, “something present outside modernity and global experience”. [4]

Not to mention those facilities necessary to provide the first step towards healing the community, such as those structures that enable access to water, medical facilities, and ofcourse, the countless homes irretrievably destroyed or damaged.

Administrative detention
“Administrative detention”, Orwellian Newspeak for being detained without any judicial process or proof, has also been used to systematically terrorise Palestinians. A B’tselem report concluded that torture and sexual violence were structurally used to brutalise and torment Palestinians who had been imprisoned since October 2023. [5] Some things mentioned in the report include:

Depriving inmates of vital medication and using harsh punishments that don’t take their health into consideration;
Systematic use of severe beatings on inmates and denying them medical assistance when it caused serious injuries;
Rituals of violent humiliation and debasement that include forced removal of clothes;
Use of sexual assault as torture, including but not limited to penetration with objects and harming the genitals as part of interrogation.

Experts from the UN say this is regularly done as official policy and given as official and explicit orders by generals. [6]

Israel has done this willingly. It has willingly demonised Palestinian into a monolith of terrorists so that it can discard any notion of their humanity. It has willingly turned Palestinians into being ontologically evil, so that it can justify this genocide. And it has willingly executed a massive campaign of destruction and deprivation that has massacred a population that it was always oppressing.

International Complicity
The complicity of countries, companies and NGOs with this genocide has been widespread, persistent, and without shame. Both Western countries as the governments of many Arab countries, as well as the multitude of multinationals have taken barely any step to put pressure on Israel. Only countries like Bolivia, South Africa and Colombia seem to have taken real tangible steps to actually hold Israel somewhat accountable [7], while the vast majority of the “international community” has continued to provide military aid to Israel, and has done nothing to put economic pressure on the fascist apartheid State.

Imperialist Geopolitics
It is well known that the Israeli State is an important ally of European and North American nations.
The USA in particular sees Israel as a vital asset in insuring its own imperial agenda in the region, with its powerful intelligence and military apparatus. [8] Both in “countering the influence of Iran” and in the “War On Terror”, the USA has seen Israel as vital in securing its interests and dominance.
Aside from this strategic importance, Israel is also religiously and culturally important in the eschatology of Evangelical Christians, and in the general experience of many Jews.
The rhetorical use of democracy is of course very prominent in rationalisations of this imperialism.
The USA justifies its imperialist wars by saying “it’s spreading democracy” and Israel brands itself as “the only democracy in the Middle East”.
European countries happily participate in this framing, continuing to use it even in the face of pressure of sanctioning Israel. [9]
I’d argue this fits within a general pattern of Western imperialism, the implicit idea of united Judeo-Christian civilised societies fighting against the “backwardness” of the Islamic world. The references to human rights and democracy are largely obfuscations of this.

Accumulation By Dispossession
Beyond the many programs of overt military support provided mainly by countries like the US and Germany*[10], the Israeli economy has become an integral part of global capitalism. The material interests in Israeli colonialism and violence covers a vast array of household names, ranging from soda companies like the Coca Cola corporation and PepsiCo to the tourist industry, tech giants and clothing brands. Despite the persistent pressure of activists and boycott campaigns, the Western world relies uninterrupted on the violent marginalisation of Palestinians, and the exploitation of their stolen lands. This is of course a crucial reason, aside from cynical geopolitical reasons, for the continued complicity with the genocide.
Our economies depend on the continual theft and exploitation of resources of marginalised peoples, including, but definitely not limited to, Palestinians.

A very important concept related to this is “accumulation of dispossession”. This is a concept conceived by the scholar David Harvey as a remodeling of primitive accumulation as proposed by Karl Marx.

David Harvey said in his book The New Imperialism:

Access to cheaper inputs is, therefore, just as important as access to widening markets in keeping profitable opportunities open. The implication is that non-capitalist territories should be forced open not only to trade (which could be helpful) but also to permit capital to invest in profitable ventures using cheaper labour power, raw materials, low-cost land, and the like. The general thrust of any capitalist logic of power is not that territories should be held back from capitalist development, but that they should be continuously opened up.

From the beginning of the Zionist venture, onto the Nakba and beyond, this has been an extremely important dynamic within Occupied Palestine**. From Labour Zionism trying to force Israeli industrialists to only employ Zionist Jews at the cost of Palestinian natives to the 2011 Israeli protest against the local housing crisis ending up displacing more Palestinians for new homes [11], dispossession is an integral part of the Israeli economy. Another good example is that of the aforementioned Coca Cola operating a factory in an illegal settlement in the West Bank [12], and the overall abuse of Palestinian labor for Israeli benefit [13].

Thoughts On Solidarity
Without denying or minimizing the incredible work Palestinians and their allies have done over the world to hold Israel and their imperialist cronies accountable, I think there are a few things that need to happen more. I think the main thing is is that we need to involve more people outside of demonstrations and other more charged and confrontational events into awareness over Palestine and low bar solidarity with them. I think one of the things we can do is that we can make a booklet about the priority targets of BDS where we create an overview of why these targets are chosen, how to boycott them and suggestions into finding alternatives. I think its important to explicitly only focus on the targets of BDS because then it’s relatively easy to persuade people into actually doing the boycott and therefore it’s also easier to hold those people accountable. It’s also a good idea to organise more community events where we talk about Palestine, maybe with some lectures and nice food.

At the same time I also think we need to escalate. There need to be more disruptive actions that really cause economic harm or that at least consist of such persistent nuisance that there is a real sense of pressure. I am of course fully aware how much this demands of people who are already spread thin by their tireless effort or who aren’t privileged enough to face the severe consequences that will inevitably follow. Maybe spending more time on informal gatherings for dedicated and trusted activists, along with more organised divisions of labour in dealing with state repression can be part of the strategy.

Conclusion
I want to conclude this article by honoring those people whose lives are lost or damaged by Israeli state terrorism, and to commemorate the many people who’ve confronted the violence of Israel and given their lives to fighting the Zionist entity. I also want to share my deep respect for the activists who have put so many of their time, energy and safety into fighting this horrifying injustice, many of whom have done far more than I ever have.

Notes:
* This month, Germany announced it has suspended military aid to Israel. [14] Not because of humanitarian reasons of course, but because of pressure and the fear of losing face.
Unfortunately, many Germans still seem to be more concerned with the fate of the hostages than with the ordeals of the Palestinians.
**This is meant as the whole of Palestine, including Israel.

Sources:

[1] Middle East Monitor: Gaza Death Toll Reaches 84.000, Far Higher Than Official Counts, Study Finds. (mentioned 75.000 in the article because that is what they estimate as the minimum death toll as the result of military action)
https://www.middleeastmonitor.com/20250625-gaza-death-toll-reaches-84000-far-higher-than-official-counts-new-study-finds/

[2] Al Jazeera: Israel Presses Ahead With Gaza ‘Concentration Camp’ Plans Despite Criticism
https://www.aljazeera.com/news/2025/7/16/israel-presses-ahead-gaza-concentration-camp-plans-despite-criticism

[3] UNICEF: ‘Unimaginable horrors’: more than 50,000 children reportedly killed or injured in the Gaza Strip (press release)
https://www.unicef.org/press-releases/unimaginable-horrors-more-50000-children-reportedly-killed-or-injured-gaza-strip

[4] TRT Global: ‘Urbicide’: Erasing Palestinian Memory Beyond Gaza’s Ruins
https://trt.global/world/article/17809785

[5] B’Tselem: Welcome To Hell: The Israeli Prison As A Network Of Torture Camps
https://www.btselem.org/publications/202408_welcome_to_hell

[6] BBC: UN Experts Accuse Israel Of Sexual Violence And ‘Genocidal Acts’ In Gaza
https://www.bbc.com/news/articles/clyr154314vo

[7] Africa News: 12 Countries Adopt Measures To Pressure Israel To End Military Action In Gaza
https://www.africanews.com/2025/07/17/12-countries-adopt-measures-to-pressure-israel-to-end-military-action-in-gaza/

[8] Brussels Morning: Why Does The US Support Israel? Historical, Strategic, And Economic Perspectives
https://brusselsmorning.com/why-does-the-us-support-israel-historical-strategic-and-economic-perspectives/73082/

[9] Open Democracy: Europe Rewards Israel Unconditionally: How Does This Advance Peace?
https://www.opendemocracy.net/en/europe-rewards-israel-unconditionally-how-does-this-advance-peace/

[10] New York Times: Which Countries Are The Biggest Suppliers To Israel’s Military?
https://www.nytimes.com/2024/04/10/world/middleeast/israel-weapons-suppliers-us-germany-italy.html

[11] Universiteit Leiden: Settlers, Workers, And The Logic Of Accumulation By
Dispossession (Particularly Chapters “Settler Accumulation And Settler Quietism” & “Case Studies”)
https://scholarlypublications.universiteitleiden.nl/access/item%3A3220823/view

[12] Riwaya: Is Coca-Cola on the Boycott List and Why?
https://riwaya.co.uk/riwaya-blog/is-coca-cola-on-the-boycott-list/

[13] Diwan (Carnegie Endowment): Palestine’s Disposable Laborers
https://carnegieendowment.org/middle-east/diwan/2023/11/palestines-disposable-laborers?lang=en

[14] Deutsche Welle: Germany Suspends Arms Exports To Israel For Use In Gaza
https://www.dw.com/en/germany-suspends-arms-exports-to-israel-for-use-in-gaza/a-73569858

Verslag Geef Haat Geen Macht 17 Maart; Een Breedgedragen Demo Met Enkel Toegewijde Activisten

Afgelopen Zondag was de manifestatie/demo ‘Geef Haat Geen Macht’ in Den Haag. Georganiseerd als een breedgedragen manifestatie tegen het aankomende kabinet met de extreemrechtse PVV, en een algemene veroordeling van het opkomende fascisme, bleef de daadwerkelijke opkomst jammer genoeg steken bij een paar honderdtal bekende gezichten uit de activistenwereld.

De Manifestatie

Opgezet door Platform Stop Racisme en Fascisme, begon het bij de Hofvijver tegenover het Binnenhof. Na een tijdje wachten en iedereen groeten ging het evenement van start met een lange stoet van sprekers en muzikanten. Hier vielen vooral de spoken word artist, met een stevig gedicht over de terreur in Gaza en de medeplichtigheid van Westerse landen daaraan, en de rapper, die rapte over racistische vooringenomenheid en zijn worsteling om zijn dromen te bereiken, op. Ook iemand van de organisatie Migreat had een indringende speech over de gruwelijkheden van Europees grensbeleid die de noodzaak van verzet bewees. Zij brachten een energie naar voren die de demo had gesierd als die constant was kunnen blijven.

Helaas was dat niet het geval. Veel sprekers hadden zeker de goede intenties en ideeën met zich mee, maar bleven toch vooral steken in dezelfde soort verplichte veroordelingen en oproepen tot acties die een gebrek aan activistische inspiratie blootleggen. Inspiratie die juist nu cruciaal is. Overigens was het ook moeilijk geweest de energie hoog te houden als de sprekers wel echt een sterke indruk hadden kunnen maken, want het waren er simpelweg te veel. Ik schat in dat we minstens vijf kwartier hebben staan luisteren naar sprekers en muziek, wat er uiteindelijk voor zorgde dat voordat we gingen lopen ik al uitgeput was. Deels overigens ook omdat ik duidelijk ziekjes was, maar aan de mars die volgde merkte ik ook dat teveel energie door de vele sprekers was weggesijpeld uit de demo.

De Mars

Die mars dus. Na een lange tijd naar sprekers te hebben geluisterd gingen we op stap, door een klein stuk van Den Haag heen. We waren met ongeveer 200 mensen, met nog eens een hele karavaan aan wouten achter en voor ons. Wouten op paarden, wouten in de bus, en zelfs wat ME wouten die wellicht door ons anarchisten op een rel zaten te anticiperen.

We gingen op stap, door een niet heel merkwaardig stukje Den Haag, en ook nog eens vrij kort. Vele leuzen kwamen voorbij, maar ik had de hele tijd het gevoel alsof er een bepaalde focus afwezig was die super belangrijk is voor dit soort demo’s. Hier en daar hebben we ook nog wat lopen stangen met de politie op paarden en militante leuzen lopen roepen, maar het deed allemaal wat dunnetjes af. Normaal kon het anarchistische blok wel een zeker intensiteit bereiken die ook nog eens de kracht versterkt van de rest van de demo. Hier en daar gebeurde dit ook wel (we waren gelukkig met zeer anarcho-vriendelijke mededemonstranten), maar het voelde toch allemaal wat verplicht en met weinig passie. Ook was het erg jammer dat er op de route nauwelijks mensen waren, waardoor onze boodschap nou niet heel wijdverbreid gehoord werd.

Conclusie

Voor een standaard demo zou dit prima zijn geweest (op de lange duur van het sprekersgedeelte na). Echter voor een demo die vanaf het begin af aan was georganiseerd als een brede coalitie van allerlei maatschappelijke organisaties heeft het in mijn ogen toch echt gefaald. De kracht van het idee van deze demonstratie was dat we laten zien dat een significant deel van de Nederlandse bevolking absoluut geen Wilders en de PVV wilt. Met de opkomst van nu was het vooral weer een zoveelste bijeenkomst van links-activistisch Nederland waarvan (gelukkig) al lang duidelijk van is dat ze niks van Wilders moeten hebben. Alsnog enorm fijn dat de mensen die kwamen er wel waren, maar dit was de bedoeling niet.

En dan het sprekersgedeelte. Dit had echt niet zo moeten gaan. Vijf kwartier of hoelang het ook was is echt teveel voor een demonstratie, zeker ook als (met alle oprechte liefde en respect) veel van de sprekers vrij weinig noemenswaardig te zeggen hebben. Dit is moordend voor de animo van demonstranten en haalt momentum die zo cruciaal is weg.

Al met al hebben we gewoon meer nodig dan dit. Er moeten meer mensen naar dit soort demo’s komen om het effectief te maken en er moet veel en veel meer pit in. Over de aanwezigheid weet ik niet hoeveel ik dat moet verwijten aan PSRF aangezien ik weet dat ze uitgereikt hebben naar organisaties zoals FNV, GroenLinks etcetera. Maar wat ik wel wil meegeven aan de organisatoren is dat er veel meer vaart in de demo zelf moet en dat er wellicht intensiever uitgereikt dient te worden naar mainstream progressieve organisaties om er voor te zorgen dat ze er daadwerkelijk zijn.

Laten we hopen dat acties tegen opkomend extreemrechts in de toekomst op bredere steun en aanwezigheid kunnen rekenen. Want we kunnen niet veroorloven dat de PVV en al de andere gevaarlijke rechtse machten hun zin krijgen.

Verslag Protest Februaristaking

Afgelopen zondag was het 25 februari; de dag van de februaristaking. Op die dag in 1941 legden duizenden arbeiders het werk neer in Amsterdam en omstreken als protest tegen de bezetting van de Nazi’s en hun vervolging van de Joden.

Elk jaar wordt dit herdacht in Amsterdam, en sinds kort is er ook een jaarlijks protest daar om de radicale geest van de staking (die voortkwam uit de kokers van de Communistische Partij Nederland) in levend te houden.

Ik was daar zondag bij, hier een verslag van mijn ervaring.

Protest

Georganiseerd door Mokum Tegen Fascisme, begon het protest op de Noordermarkt, waar kopstukken van de CPN een dag voor de staking met elkaar hadden afgesproken om het allemaal in gang te zetten. Daar begonnen we met een mooie speech over het belang van zulk verzet, en van het belang dat we nooit meer fascisme aan de macht moeten laten komen. In een tijd van de verkiezingsoverwinning van de PVV, van de Zionistische terreur tegen Palestijnen en van de vervolging van vluchtelingen een boodschap die zo ver mogelijk verspreid dient te worden.

Na de speech, onderbroken door het roepen van de befaamde slogan van de staking; Staakt! Staakt! Staakt!, gingen we op pad. Met een redelijke menigte (ik gok op zo’n 100 mensen), liepen we de hele Prinsengracht af, ons fel afzettend tegen fascisme, de PVV en racistisch grensbeleid. Ook riepen we op tot solidariteit met de hele wereld, benadrukten dat dit land er ook is voor vluchtelingen en kwamen ook pro-Palestina leuzen af en toe om de hoek kijken.
Na een flinke tijd gelopen te hebben kwamen we tegenover het Anne Frankhuis te staan, aan de andere kant van de gracht. De plek waar we tot stilstand kwamen was verder ook de plek waar tijdens de staking de trams tot stoppen werden gedwongen door de arbeiders. Hier kwamen verhalen langs van de linkse en zelfs revolutionaire kanten van de Februaristaking, over de arbeiders die protesteerden tegen de Arbeidseinsatz en hoe radio Oranje en de Sovjet-Unie zwegen over de diep antisemitische aard van de Duitse bezetting. Er werd verteld over het Anne Frank Huis en de eerste Razzia’s in de Jodenbuurt, hoe een politiek van zondebokken en xenofobie zulke wandaden tot gevolgen heeft. Daarna nog een mooie toespraak door iemand van een organisatie voor antizionistische Joden, hoe de Februaristaking gaat over verzet tijdens bezetting en daarmee relevant is voor het lot van Palestijnen in Gaza.

Vervolgens gingen we verder, door de nauwe grachtenstraten van Amsterdam heen. Vol vuur en eensgezindheid bleven we oproepen tot verzet tegen fascisme, tot verzet tegen Israël en de partij van Wilders.

Na een toespraak op het Amstelveld over verzet van studenten tijdens de Tweede Wereldoorlog trokken we naar het Thorbeckeplein. Hier zat café Alcazar, een café met een inspirerend verhaal van moedig verzet. In de eerste jaren van de Duitse bezetting werd het namelijk steeds moeilijker gemaakt voor Joden om door te gaan met hun dagelijks leven. Wat zou eindigen met de grootschalige uitroeiing van Joden en vele andere groepen begon met steeds verder escalerende pesterijen. Één van die pesterijen was een algemeen horecaverbod voor Joden, waarin allerlei restaurants en cafés hardhandig onder druk werden gezet om Joden de toegang te weigeren. Café Alcazar echter, weigerde dit pertinent, waardoor het uiteindelijk doelwit werd van de WA, het gewelddadig tuig van de NSB. Desalniettemin kregen de NSB en de bezetter niet zomaar hun zin, want ze kregen ruzie met de vaste gasten van de kroeg. Dit liep uit tot een grote knokpartij, die uiteindelijk helaas gewonnen werd door de NSB en hun Duitse meesters. Het café zou echter tijdens de rest van de bezetting nog een bolwerk van verzet blijven. Ter ere van deze bijzondere plek werd er een gedicht voorgedragen over hoe zwijgen in tijden van onderdrukking erger is dan de dood.

Daarna gingen we weer op weg, vol nieuwe inspiratie en vastberadenheid door de heldhaftigheid van verzetslieden, tot we aankwamen op het Waterlooplein. Hier was het einde van de demo. Er werd nog kort verteld over het belang van organiseren en hoe dat alleen kan wanneer je deel uit durft te maken van je gemeenschap. Verder werden er nog mededelingen gemaakt over aankomende acties (zoals die op 17 maart in Den Haag) voordat de demo definitief ontbonden werd.
Het was al met al een zeer geslaagde actie die de moed heeft gehad om de lessen van de Tweede Wereldoorlog expliciet naar het heden te trekken.

Herdenking

Het belang van zo expliciet parallellen naar het heden trekken werd zeer duidelijk toen ik samen met nog wat kameraden na het protest naar de officiële herdenking van de Februaristaking ging. Gewapend met radicale vlaggen (Antifa, Refugees Welcome, en een rode socialistische vlag) kwamen we bij het protest en werden we verteld dat we alleen aan de zijlijnen mochten staan, omdat dit nadrukkelijk geen politieke gebeurtenis zou zijn. Al typerend voor de soort sfeer en achterliggende filosofie. Vervolgens kwamen de sprekers, en hoewel er op het einde een paar fatsoenlijke sprekers waren, werd het sterk gedomineerd door de gewoonlijke soort vermoeide liberale rituelen; over het belang van verbinding, tegen ‘cancellen’ en over ‘niet vast blijven zitten in je eigen gelijk’. Allemaal dingen die op zichzelf in theorie best goede punten zijn, maar die hier weer zoals altijd wijzen op een pathologische vermijdingsangst voor conflict. Want het zou een kwalijke fout zijn om de Februaristaking te reduceren tot zomaar een poging tot verbinding. Nee, het was een revolutionaire poging om klassenstrijd te gebruiken als een bestrijdingsmiddel tegen bezetting en fascisme. Daar was conflict zoeken met de tegenstander absoluut een noodzakelijkheid in.

Conclusie

Het was erg waardevol en mooi dat dit er deze zondag was. Dat radicaal-links trots op hun geschiedenis durft te zijn en bereid is die geschiedenis te eren in het heden. Want de huidige wereld is weer in de ban van extreemrechts, is weer gevormd door politiek van bezetting en uitsluiting. Laten we dan ook vooral de arbeiders van de Februaristaking volgen in hun moedigheid.

Staakt! Staakt! Staakt!

Genocide in Gaza: The Sanctioning Of UNRWA And The Bombing Of Rafah

A few weeks ago the ICJ ruled that Israel should make more provisions to prevent genocide happening within Gaza. This was a small but important step towards proving Palestinian activists and their many allies right in their fight against the brutal and oppressive colonial regime of Israel. It has however, as expected, not yet translated into any effective action by the allies of Israel in ensuring that Israel stops its brutal and unjust war against the people of Gaza and Palestinians in general.

The US for example may be involved with the ceasefire talks between Israel and Hamas (1) and alleges that it “tries to moderate” the zealotry of Netanyahu’s warmongering, they crucially have not given a desperately needed ultimatum to Israel. This means that the US is still aiding the Israeli government with weapons and money.

This distinction is vital, because provisions that are argued to secure the protections of Palestinian civillians, like with the recent news that the Biden administration has given human rights provisions to the aid to Israel (2), ignore the obvious fact that the Netanyahu government has shown a structural disregard for the rights of Palestinians. These kind of conditions seem to me like nothing more than ways to ease the concerns of more progressive Democrats instead of giving real limits to supporting Israel. Because why should we expect that a regime that has shown clear intent to exterminate Palestinians should suddenly shift gears while still receiving financial support? With the kind of suffering Israel is causing (3), only a regime of sanctions and withdrawal of funds can be defended.

Israel’s war on UNRWA

Aside from the ways the US fails to effectively stop Israel, organizations that give much needed aid to Palestinians are getting gutted and marginalized in the Zionist total war against Hamas. The clearest example of this is UNRWA, an UN agency that has been important in feeding and protecting displaced and starving Palestinians during this war.
Not so long ago, Israel came out with allegations that UNRWA workers took part in the October 7th offensive by Hamas (4). A considerable number of countries responded by cutting aid to the agency, crippling the ability of the agency to administer help to a population of terrorized civilians. A population already facing acute shortages of clean water, food, access to crucial infrastructure and medicine. Though there seems to be evidence that UNRWA workers where involved in the attacks, three things need to be said about this;

Firstly, I can’t help but think that this accusation, however true it might be, is used as a political weapon by the Israeli state to not only divert attention from its own crimes (and the ICJ ruling), but also to debillitate an organization that obstructs the settler agenda of Israel. An organization that has also often reported on the inconvenient truths regarding Israeli’s deeds in the long running conflict. Secondly, the accused, approximately 12 people, are a miniscule amount of the 30.000 members of staff (13.000 of them working in Gaza). Punishing UNRWA as a whole organisation therefore seems rather disproportionate. Thirdly, is it strange that there are people allied with Hamas in UNRWA, an organization that consists of workers and volunteers who come from Gaza, have seen the prolonged terror of the Israeli conflict, and as UNRWA workers have often been the victims of Israeli agression themselves (5)?

In any case, it is typical that when a Palestinian organization gets accused of complicity to war crimes, it gets heavily sanctioned and is pilloried. But when the State of Israel is engaging in a geopolitics of colonialism and ruthless extermination, it can still count on money and weapons from the West.

The bombing of Rafah

For many months now this terrible war has raged on. With large parts of Gaza now turned into rubble, one of the final showdowns is in Rafah. Subjected to heavy bombardments, as many as 100 people in the city have been killed since Monday, including a multitude of children (6). The viciousness of Israel demonstrates how there is now clemency, no mercy or way out for the people of Gaza. People who flee for the bombing elsewhere, still pay with their lives there. This war has shown how much contempt the Israeli State has for the Palestinians that see Gaza as their home. After decades of being isolated from the rest of Occupied Palestine while being treated as second class citizens, they are now even being disowned of that compact strip of land. Of course, the Zionist far-right cannot wait for when the war is over and the Palestinians are exterminated. They eagerly wait to take the land for themselves, with full support from key ministers of the ruling government (7).

Conclusion

If no one will stop Israel and demand that they’ll be held accountable, this war will end with the total extermination and displacement of Palestinians in Gaza. It will embolden the Zionist far right in their dreams of taking over all of Occupied Palestine, first with Gaza, and then the whole of the West Bank. And there is no reason to believe that any of the big nations will stop Israel. Instead, they are stuck into a political strategy that can be described as “too little, too late”.

At the same time I am exhausted from the political complexity of this conflict, how its stuck into a vicious cycle of destruction and despair. I firmly believe with all my heart that Israel is the principal agressor in this conflict, a state so strongly gripped into a kind of authoritarian fanaticism and supremacist thinking. I do however also feel the need to object to what Hamas stands for. It is an organization that is founded on an unpleasant and reactionary version of Islam, wanting to replace an authoritarian (though supposedly “democratic”) theocratic state supposedly based on Judaism with an authoritarian theocratic state supposedly based on Islam. The whole solution of this conflict should be to move to a society based on religious and political pluralism, where Muslims, Jews, Christians and other faiths should be able to live as equals amongst eachother. Also, though still very much clouded by the fog of war, I’m also hesitant to deny or minimize the accusations against Hamas regarding its use of sexual violence.

Lets all hope that Palestinian resistance against Zionist agression will be dominated by groups with a more left-wing and anti-authoritarian ideology.

What Needs To Be Done

As I said earlier, we cannot hope on politicians to stop this genocide. Though the current waves of demonstrations and actions taken to rally support around the plight of the Palestinian people are commendable, we need to escalate drastically. Even going further than the traditional strategies of the BDS movement. The action we need to take has to radically disrupt the logistical and financial web that enables Israel into waging its genocidal project. Some examples of what I mean:

going from demonstrating at a location of a commercial enterprise that does business with Israel to occupying the (regional) headquarters of that enterprise;
going from individualistically boycotting certain goods that are made in Israeli settlements to making their business model unprofitable through direct action;
going from denouncing politicians who support Israel during demonstrations to disrupting their political and social events.

In summary, to drive the economic and political machinery that enables the Israeli state to a grinding halt.

We need to burst through the bubble of unaccountability that are still being taken for granted by political, religious and financial institutions who are indifferent to the suffering caused by the Zionist state. At the same time however, we need to be careful that we do not justify antisemitic attacks or harass communities that have their own history of marginalization and stigmatization.

Free Palestine, towards an end of genocide and bigotry against any group.

Sources

(1) The Guardian: Blinken Says ‘A Lot Of Work’ Remains On Gaza Ceasefire And Hostage Talks (https://www.theguardian.com/world/2024/feb/07/hamas-responds-to-israel-plan-with-three-stage-proposal-to-end-gaza-war)

(2) AP News: Biden Order Attaches Human Rights Conditions To US Military Aid, Easing Democratic Rift Over Israel (https://apnews.com/article/israel-military-aid-gaza-congress-supplemental-b72ac73f0728062f22143dae1226c81b)

(3) BBC News: Israel-Gaza war: Death and Israel’s Search For ‘Total Victory’ (https://www.bbc.com/news/world-middle-east-68255843)

(4) NPR: What To Know About UNRWA And Allegations Its Workers Took Part In Oct. 7 (https://www.npr.org/2023/11/13/1211781246/unrwa-aid-gaza-palestinians-israel)

(5) UNRWA: UNRWA Situation Report #69 On The Situation In The Gaza Strip And The West Bank (https://www.unrwa.org/resources/reports/unrwa-situation-report-69-situation-gaza-strip-and-west-bank-including-east-Jerusalem)

(6) CNN: Israeli Airstrikes Kill More Than 100 In Rafah As International Alarm Mounts Over Anticipated Ground Offensive (https://edition.cnn.com/2024/02/12/middleeast/israel-airstrikes-rafah-ground-offensive-looms-intl-hnk/index.html)

(7) Al Jazeera: Israeli Ministers Join Gathering Calling For Resettlement Of Gaza (https://www.aljazeera.com/news/2024/1/29/israeli-ministers-join-gathering-calling-for-rebuilding-settlements-in-gaza)

Quick Thoughts About The ICJ Provisionary Ruling

Today the International Court Of Justice (ICJ) held a provisionary ruling on the genocide case against Israel (1). The most important conclusion seems to be that the Court expresses strong codemnation of the actions of the Israeli government. Most importantly, it acknowledges a disturbing pattern within both the actions and words of the Israeli State regarding Gaza: how Gazans are denied the most basic of rights and needs; how many officials continually demonize and dehumanize Gazans in their statements; and the indiscriminate bombing of all Gazan infrastructure, something that cannot be rationalized as a means of stopping Hamas. In summary, the ICJ seems to confirm that Israel violates parts of the Genocide Convention.

The ICJ urges Israel to commit itself to uphold the Genocide Convention and to immediately stop all actions taken by the State that violate it. It does not however, call for an immediate ceasefire. And therein lies the reason why many Pro-Palestinian activists take issue with the provisionary verdict: It falls short of fully denouncing the oppressive and colonialist war Israel wages on the Palestinian people. It does not question the core logic of Israel’s agression and refuses to demand an immediate end to a conflict that has always been about ruthless expansionism by an Apartheid State.

Cautious Optimism
I do think there is some reason for cautious optimism. While I know for sure that Netanyahu and his cronies will do everything to ignore this provisionary ruling (ofcourse pulling the antisemitism-card(2)), and I think it’s foolish to expect any strong action from Biden, this ruling does give more ammunition to Palestinian activists to speak out and protest against the crimes of the Israeli State. It also opens up new avenues for legal action against other nations who have been supporting Israel in its atrocities. And I do think it’s important to realize that this is a provisionary ruling, though I doubt how much time we have to await the final verdict.

Anyway,

From The River To The Sea, Palestine Will Be Free!
Ceasefire Now!

Sources

(1) Time Magazine: U.N. Court Says Israel Must Prevent Genocidal Acts in Gaza, But Doesn’t Order a Ceasefire (https://time.com/6588931/icj-ruling-israel-genocidal-acts-gaza-south-africa/)

(2) The Guardian: Israeli Officials Accuse International Court Of Justice Of Antisemitic Bias (https://www.theguardian.com/world/2024/jan/26/israeli-officials-accuse-international-court-of-justice-of-antisemitic-bias?)

Full ICJ verdict: https://www.icj-cij.org/sites/default/files/case-related/192/192-20240126-ord-01-00-en.pdf

Het belang van kordaat klimaatactivisme

Vandaag las ik in de NRC dat klimaatactivisten het schrikbeeld zijn geworden van bedrijven (1). Niks doet mijn vreugde groter maken dan dat te lezen. Echter merk ik wel duidelijk dat de resultaten nog enigzins bescheiden zijn. Er wordt duidelijk gerept over bedrijven die duidelijk het ongenoegen over de huidige gang van zaken in hun nek voelen hijgen: “De druk om te verduurzamen komt van alle kanten; Banken, consumenten, wetgevers, rechters.”. Dat is natuurlijk megapositief: Bedrijven beginnen goed door te krijgen dat ze niet meer ongegeneerd de aarde kunnen blijven verpesten om hun targets voor het kwartaal te halen. Wanneer aandeelhouders hun zorgen gaan uiten over dat “de aandeelhoudersvergadering wel gezellig moet blijven” merk je dat je goed onder hun huid begint te zitten. Maar waar het artikel van doordrongen is, is de hardnekkige neiging om het grootkapitaal als gelijkwaardige stem te zien in de transitie. Er wordt weliswaar veel dwars gezeten, maar de vervuilende multinational is wel een gesprekspartner, iemand waarmee compromissen mee moeten kunnen worden gemaakt. En ik denk dat dat een houding is waar mee we climate justice niet gaan bereiken.

Bedrijven als fundamentele tegenstander, geen gesprekspartner

Bedrijven zijn simpelweg fundamenteel gebouwd op het behalen van winst en de groei die daar bij komt kijken. Wat in het artikel zelf ook al aan het bod komt, is dat beleggers rendement verwachten, en veel investeren in een transitie, die als we het klimaatprobleem serieus willen nemen, ook betekent dat economische groei niet meer centraal moet komen te staan, is een nachtmerrie voor elke aandeelhouder die uit is op winstbejag. Sommige mensen denken dat economische groei helemaal geen punt is, dat we dingen kunnen oplossen door meer te innoveren et cetera, maar dat is een gevaarlijke mythe waar we echt broodnodig mee moeten afrekenen. Groei betekent altijd meer materialen die ingezet moeten worden, want groei vereist meer consumptie, dus meer productie en energie voor transportatie. Zelfs het produceren van zonnepanelen en andere hernieuwbare energie kan extreem schadelijk zijn voor de natuur (en de rechten van inheemse volkeren) als er niet afgerekend wordt met de mythe van economische groei. (2) De site Earth Overshoot Day geeft hier ook een nuttig inzicht over. (3)

Bedrijven, en vooral multinationals, zijn niet onze vrienden, maar daadwerkelijk in alle opzichten onze tegenstanders. Het hoeft geeneens zo te zijn dat er kwaadaardigheid bij komt kijken, het gaat er meer om dat de belangen van aandeelhouders fundamenteel tegenover die van ons staan, en dat de belangen van aandeelhouders nu eenmaal de doorslag geven.

Nu staat er in het artikel al veel over hoe slechte PR funest is voor de beurswaarde van een bedrijf, en hoe het creëren van controverse een goed drukmiddel is. Dat is een uitstekend uitgangspunt, en zeker een belangrijk middel om te gebruiken in de klimaatstrijd. Echter, wat ik nuttig vind aan het toebrengen van imagoschade is de vijandige houding die het inneemt tegen bedrijven: “Jullie gaan nu echt wat doen aan jullie duurzaamheid, of wij saboteren de waarde van jullie bedrijf.” Het nut van de actie, net zoals bedrijven voor de rechter slepen, zit hem in het lam maken van bedrijven en hun macht kapot maken. Daarvoor is een houding van gesprekspartner niet nodig.

Alternatief voor bedrijven

Zoals je waarschijnlijk al gemerkt had heb ik een lage dunk van bedrijven. Maar wat moet er dan voor in de plaats komen? Ik hou erg van het begrip de-growth. De-growth houd in dat in plaats van te focussen op economische groei, we ons focussen op een economie en leefomgeving die gebaseerd is op duurzaamheid en het spaarzame gebruik van grondstoffen. Dus in plaats van steeds meer producten die we moeten kopen of produceren om de economie overeind te houden, laten we expansionistische ideeën los en produceren we alleen wat echt nodig is, en proberen we daarmee zo min mogelijke impact te maken om de ecosystemen om ons heen. In plaats van dat bedrijven constant hun allesverslindende honger naar winst proberen te stillen, produceren werkers alleen dingen waar mensen behoefte voor hebben, en maken die producten zo dat ze zo lang mogelijk mee kunnen gaan. Iedereen krijgt naar behoefte, en geeft naar hun vaardigheden. Dát is naar mijn ogen een cruciaal onderdeel voor een toekomst van klimaatrechtvaardigheid.

Directe actie!

In het artikel wordt er geconstateerd dat veel acties van juridische aard zijn. Dit is een valide strategie en opzich niks mis mee. Alleen zit hier naar mijn idee wel een subtiel gevaar in. Namelijk, het idee dat onze machthebbers een juridische kader zullen blijven handhaven dat gunstig zal zijn voor klimaatactivisten, en een soort impliciete apathie; laten we niet zelf een einde maken aan de tirannie van het grootkapitaal, maar vertrouwen dat ‘onze leiders’ het wel voor ons regelen.

Ookal hebben klimaatactivisten al gelijk gekregen in bijvoorbeeld de zaak aangespannen door Urgenda (4), anno 2023 is de Nederlandse overheid zoals vanouds traag en ineffectief (5). Het lijkt dus maar beperkt te zijn in het behalen van resultaten. En dan nog dus het het handhaven van gunstige juridische kaders, is daar nog een optimistische kijk in gerechtvaardigd nu de BBB het zo ontzettend goed doet (niet dat Rutte nou zo klimaatvriendelijk is maar goed)?

Dit laat in mijn ogen zien hoe belangrijk het is dat we ons niet moeten laten leiden door de juridische strategie, maar direct zelf het conflict moeten aangaan met het grootkapitaal. Dit kan van alles betekenen, en hierin mogen activisten in mijn ogen de wet gerust naast zich neerleggen. De wet lijkt namelijk bar weinig te doen voor het beschermen van onze planeet.

(Ter verduidelijking; er gebeurt ontzettend veel omtrent het organiseren van protesten die de randen van de wet opzoeken. Denk hier bijvoorbeeld aan de bezetting van het Tata Steel terrein onlangs.)

Laten we vooral die kant voeden, die van radicale actie die erkend dat het grootkapitaal in de kern een existentieel gevaar vormt voor de planeet, en wiens ondergang daarmee dus noodzakelijk is. En dus ook met het besef dat een wereld zonder grootkapitaal mooi kan zijn.

1:NRC: De klimaatactivist is het schrikbeeld geworden van bedrijven (https://www.nrc.nl/nieuws/2023/07/03/de-klimaatactivist-is-het-schrikbeeld-geworden-van-bedrijven-a4168790)

2: Engineering and Technology: Booming demand for critical minerals could harm the environment, not save it (https://eandt.theiet.org/content/articles/2021/07/booming-demand-for-critical-minerals-risks-environment/)

3: Earth Overshoot Day: About Earth Overshoot Day (https://www.overshootday.org/about-earth-overshoot-day/)

4: NOS: Hof kraakt verweer Staat: Nederland moet uitstoot sneller terugdringen (https://nos.nl/artikel/2254029-hof-kraakt-verweer-staat-nederland-moet-uitstoot-sneller-terugdringen)

5. NRC: Brandbrief ambtenaren: klimaatbeleid kabinet is ‘traag en tegenstrijdig’ (https://www.nrc.nl/nieuws/2023/06/30/brandbrief-ambtenaren-klimaatbeleid-kabinet-is-traag-en-tegenstrijdig-a4168655)

Een kijk op de boerenprotesten

Dit artikel verscheen oorspronkelijk in Buiten De Orde nr.1 van 2023. Dit artikel heb ik eind februari van dit jaar geschreven, en hoewel dat voor de grote opkomst van de BBB was blijf ik nog steeds bij de standpunten van dit artikel staan.

De laatste paar jaar zijn er protesten van boeren in Nederland. Iedereen kent de beelden van boeren die de snelweg bezetten, of de keer dat de deur van het Groningse provinciehuis er uit werdt geramd.[1]

Deze protesten zijn ontstaan uit onvrede over de maatregelen van de overheid omtrent stikstof (waar boeren zonder twijfel de grootste bijdrage aan leveren) [2] en het algehele gevoel dat ze belazert worden.

Vanwege de manier hoe de protesten tot uiting komen staan ze bij linksradicalen vooral bekend als een reactionair fenomeen en worden gezien als een poging door een kapitalistische klasse om broodnodige hervormingen voor natuurherstel uit de weg te gaan. Wat ik met dit artikel wil aantonen is een meer genuanceerde kijk en hoe wij ons wellicht moeten verhouden tegen hun.

Boeren als precaire kapitalisten

Ondanks het feit dat boeren in de technische zin miljonairs zijn, zit die waarde in de praktijk vooral in de grond van hun bedrijf en is het niet vreemd voor boeren om onder de armoedegrens te leven. [3] Veel bedrijven maken namelijk structureel verlies door de grondkosten. Zo heeft bijvoorbeeld de akkerbouw volgens onderzoek van Het Financiële Dagblad de laatste 22 jaar 16 jaar in het rood gestaan en bij de melkveehouderij is dat zelfs 20. [4] De enige uitzondering lijken glastuinbouwbedrijven te zijn, die alle jaren winst hebben gemaakt. Waarschijnlijk komt dat omdat er minder ruimte nodig is voor deze sector en kan er per stuk grond meer productie worden gedraaid.

Hier komt nog bij dat veel boerenbedrijven grote leningen hebben afgesloten met banken en strikte verplichtingen zijn aangegaan met leveranciers, waardoor het moeilijk voor ze is om steeds nieuwe investeringen te kunnen maken. Bijvoorbeeld voor verduurzamen. [5]

Oftewel, er is vanuit radicaal gedachtegoed veel terechte kritiek mogelijk op agrarische praktijken, van dierenleed tot monocultuur, de algehele kapitalistische aard van landbouwbedrijven en natuurlijk problemen met stikstof. Maar het is goed om in gedachten te houden dat de boeren zelf vaak geen rijke klasse vormen, maar in een precaire situatie zitten.

Reactionaire kant en de agri-lobby

Hoewel boeren dus precaire kapitalisten zijn en dus geen spreekwoordelijke fat cats, is het natuurlijk nog steeds onacceptabel dat er boeren zijn die de stikstof crisis ontkennen en dat bij protestacties vaak de banden aangehaald worden met creeps zoals Baudet. Hierin zit een hoop wrok tegen de overheid vanwege de steeds veranderende maatregelen en een angst voor hun toekomst. [6] Verder is het legitiem om te erkennen hoe lobby’s als de LTO belangrijke veranderingen voortdurend in de weg staan en ook de boerenprotesten gebruiken voor hun eigen financiële belangen. [7] [8] Ik bepleit dus ook niet dat we deze aspecten niet erkennen en afkeuren. Dit zijn namelijk elementen die onverenigbaar zijn met een strijd tegen kapitalisme en de daarbij behorende vernietiging van de natuur.

Mogelijke punten voor solidariteit

Wij als anarchisten kunnen wellicht een perspectief geven waarin de terechte wrok van boeren wordt gescheiden van de meer reactionaire tendensen. Dat we bijvoorbeeld ageren dat boeren verhaal moeten gaan halen bij de Rabobank en FrieslandCampina, maar wel erkennen dat het stikstofprobleem een reële dreiging is voor het welzijn van onze leefomgeving. Verder denk ik hier aan omscholing gefinancierd door de overheid en een landbouw die gebaseerd is op een meer holistische lijk op de natuur. Ik denk hier ook aan bepleitten voor een meer collectieve landbouw gebaseerd op het voeden van de mensheid en niet op het najagen van winst. Oftewel, een socialere en meer ecologisch verantwoordde landbouw, en waar de last van de transitie niet voornamelijk op de schouders neerkomt van de boeren zelf.

Bronnen

[1] Algemeen Dagblad: Boerenprotest Groningen loopt uit de hand, woede in Tweede Kamer (https://www.ad.nl/binnenland/boerenprotest-groningen-loopt-uit-de-hand-woede-in-tweede-kamer~a02e96c1/)

[2] RIVM Stikstofcijfers (https://www.rivm.nl/stikstof)

[3] Omroep Brabant: 45 procent van stoppende boeren komt in financiële problemen, blijkt uit Meldpunt Boer Met Kiespijn (https://www.omroepbrabant.nl/nieuws/3134494/45-procent-van-stoppende-boeren-komt-in-financiele-problemen-blijkt-uit-meldpunt-boer-met-kiespijn)

[4] Financieel Dagblad: Landbouw in Nederland maakt bijna altijd verlies (https://fd.nl/economie/1465434/landbouw-in-nederland-maakt-bijna-altijd-verlies-vdb3caNZwmtt)

[5] BNN-VARA: Eurocommissaris Timmermans roept Rabobank op af te boeken op leningen intensieve landbouw (https://www.bnnvara.nl/zembla/artikelen/eurocommissaris-timmermans-roept-rabobank-op-af-te-boeken-op-leningen-intensieve-landbouw)

[6] De Groene Amsterdammer: Kijk op Facebook niet de NOS (https://www.groene.nl/artikel/kijk-op-facebook-niet-naar-de-nos)

[7] Greenpeace: Een kijkje achter de schermen van de schimmige landbouwlobyy. (https://www.greenpeace.org/nl/natuur/31375/een-kijkje-achter-de-schermen-van-de-schimmige-landbouwlobby/)

[8] Montesquieu Instituut: Arco Timmermans: ‘De landbouwlobby helpt twijfel zaaien over cijfers en feiten.’ (https://www.montesquieu-instituut.nl/id/vlu376hlljzt/nieuws/arco_timmermans_de_landbouwlobby_helpt?ctx=vi1x2t4cg0yv)

Thoughts About The Corona Crisis (25 feb 2021)

In this post, I want to compare the Dutch handling of the coronavirus with that of other countries, and why I think alternatives to capitalist society are proving themselves neccessary in these times.

Last Tuesday, something that has become a small tradition in the Netherlands, the Rutte government brought new updates about the policies regarding the COVID19 pandemic in the Netherlands.

The government, led by the liberals of the People’s Party of Democracy and Freedom (buzzwords, buzzwords) declared that barbers and other professions that fall under the category of ‘contactberoep’ (the best translation I can find is contact profession) can open up shop again on the 3rd of March. What is notable is that sexworkers don’t fall under these relaxations of the rules.

This is symptomatic for how the neoliberal government keeps operating in the Netherlands. Time and time again the ruling politicians switch back- and forth from reducing the spread of the virus to opening up the economy to keep money flowing, and thereby increasing the number of infections again. This has as effect that the virus keeps lingering on, instead of people going into lockdown for a month or so and making the virus lose its grip on society.

Comparing France with the Netherlands

The following graph show how many people are getting infected throughout the year, beginning at the 27th of February last year:

Source

What you can see here is a bit of a infection rollercoaster, the number of infections reflecting the constant shifting in corona measures.

This is how France is doing, a country that is much more strict in its lockdown:

Source

Basically what these graphs show to me, is that although France and the Netherlands have about the same infection rate in percentages (about 0,04% of the population per day), the French lockdown is able to stabillize the number of infections. In contrast, the inconsistency of the Dutch government results in the infections skyrocketing, before returning to the intensity comparable with France.

Solidarity and Restructuring the Economy

So, you might conclude: We should adopt a strict lockdown and enforce this by giving more power to the police.

This is not however what I am trying to argue. What I want is that people go in lockdown on a voluntary basis, and that there is a strong social movement that upholds the principle of collective solidarity in these times. Because governments focus on dealing with the crisis in a way that upholds a regressive political paradigm: controlling and repressing individual freedom, while simultaneously not doing enough to protect people from the economic disparity brought along by the pandemic.

That last part is also why we need complete restructuring of the economy. We shouldn’t have to worry about people losing their jobs and livelihoods when there is a pandemic. The economy should be able to deal with activity being reduced to the bare essentials, without it collapsing onto itself. I mean, if we lived in a society that wasn’t based on continual economic growth, and everyone being able to live a good and free live without having to worry about losing their jobs, would there be a lot of fuel for the kind of Covid-conspiracies we see today? As far as I can see, the reason why people feel so desperate to believe in the wacky theories about the virus, is that it gives them a (false) way out of the pandemic. That they can return to their jobs and stores so that they can continue to make a living. Ofcourse it’s also because people don’t want to be so obstructed in their social lives, but I think a lockdown would be way easier to sell if it didn’t mean a lot of people would go bankrupt or lose their income.

Such an alternative to capitalism would also put an end to the whole patent debacle between governments and Big Pharma. This could mean massive cooperation between medicine manufacturers and all countries in the world, making vaccines more affordable and readily available.

Conclusion

I think the best answer to this crisis cannot be brought about by the government, since it either completely fails in adequately responding, or increases its authoritarian nature.

We need to fight this crisis together. Solidarity forever!

Other sources:

French Population

De Manifestatie

De Mars

Conclusie

Protest

Herdenking

Conclusie

Israel’s war on UNRWA

The bombing of Rafah

Conclusion

What Needs To Be Done

Sources

Recommended Reading

Comparing France with the Netherlands

Solidarity and Restructuring the Economy

Conclusion